We starten een droom

Che meraviglia! De stewardess buigt zich over William en kietelt over z’n kleine kinnetje. Snel roept ze haar collega erbij die zich vervolgens kirrend over Gabriëlla buigt. Daniël van tweeëneenhalf kijkt er verwonderd naar. Hij zit bij tante Isabella op schoot, terwijl mijn moeder Gabriëlla de fles geeft en ik zelf William.
Drie maanden zijn ze nu en inderdaad … vertederend. De uitroepen en kreten van de twee Italiaanse stewardessen zullen de eerste van vele blijken van verliefdheid op onze kindjes zijn, want Italianen zijn dol op kinderen.

We zijn onderweg naar Italië. Ons grote avontuur gaat beginnen.
Zes weken geleden vertrok Fred met zijn eigen en mijn vader om ons nieuwe thuis bewoonbaar te maken voor ons jonge gezin. Alles staat klaar voor onze komst, dus nu zit ik hier met mijn drie jonge kinderen, moeder en nichtje in het vliegtuig om me bij mijn man te voegen en ons Italiaanse leven in Piemonte te beginnen.

Zo ging het er aan toe inmiddels al weer veertien jaar geleden.
Fred en ik droomden al een aantal jaar van een leven onder de Italiaanse zon. Afwisselend hadden we elkaar de laatste jaren in balans gehouden: dan wilde hij de stap wagen en hield ik de boel tegen; dan weer wilde ik graag gaan en was hij niet enthousiast. Maar toen onze oudste zoon, Daniël, zes maanden oud was, besloten we om te springen en serieus op zoek te gaan naar een huis onder de zon. Wat was tenslotte het ergste dat er kon gebeuren? Als het niet zo leuk zou blijken te zijn als we gedacht hadden, konden we altijd weer terugkeren naar Nederland, wel een ervaring rijker.

En het kwam goed. Het was net zo leuk als we dachten dat het zou zijn. Wel zwaarder, intensiever en frustrerender dan we dachten, maar geweldig, inspirerend en voortstuwend. Ons leven in Italië is een feest van warmte, fijne mensen, (h)eerlijk eten, goede wijn en een geweldig uitzicht.

We hebben wel de keuze gemaakt om na drie jaar de basis van ons leven weer in Nederland te vestigen. Dat had te maken met het levensritme in de heuvels van Piemonte en het onderwijs voor onze kinderen. Eind 2009 keerden we terug in Nederland met behoud van onze prachtige onderneming in Italië, vol met plannen voor de toekomst en goede vooruitzichten voor onze kids.

Inmiddels hebben we al weer veertien seizoen gedraaid, waarvan het laatste een ware uitdaging was. Nog niet eerder waren we voor een crisismanagement geplaatst en moesten we ver buiten onze comfortzone om te redden wat er te redden viel. Toch zijn we nog net zo enthousiast over Italië, toeristisch ondernemen en onze gasten als in het eerst jaar. Het is onze passie en we zijn pas tevreden als onze gasten de beste vakantie ooit hebben gehad. Daarvoor hebben we ook komend jaar weer nieuw aanbod bedacht, omdat je als ondernemer nooit stil mag staan en jezelf altijd moet verbeteren. We zijn gegroeid van drie accommodaties in het eerste jaar naar zeven accommodaties in 2018. Toch hebben we er voor gekozen om uiteindelijk met vijf accommodaties verder te gaan en die balans is helemaal goed voor ons.

De stap die wij genomen hebben, heeft ons geholpen een heerlijk bestaan op onze voorwaarden te leven. We zijn daar dankbaar voor, maar zonder een beetje lef en gewoon ‘springen’ als het nodig is, was het niet gelukt. Het is een hoop geregel om de schoolagenda’s en onze seizoen kalender elk jaar weer op elkaar af te stemmen, maar het lukt en daar zijn we gelukkig mee.

Na veertien jaar succesvol ondernemen in het buitenland delen we onze kennis graag en helpen nu ook gelukzoekers die op het punt staan hun geluk te beproeven in het buitenland. Tenslotte hoef je het wiel niet opnieuw uit te vinden.

En volgend jaar? Dan beginnen we gewoon weer opnieuw met onze gasten een heerlijk verblijf bezorgen. De boekingen stromen (gelukkig) al weer binnen en met het nieuwe aanbod aan arrangementen, zijn we er van overtuigd, dat we er weer een succes van gaan maken.